Meerrettigfrai

Ich muas grad and Meerrettigfrai denke.

Si war scho ältr, immr friendlig, groß, schlank, ganz brüni, lederni Hüd un blaii Aigli, wu nur so blitzt hen.

Bin mr nimmi sicher, ob si vu Grofehüse, odr Ringsä war, abr si war immer im Schbotjohr mim Fahrrad untrwegs un het dDerfr abklappert.

Si war immr un ibral gern gsehnä, mit ihrem Säggli voll mit Meerrettigwurzlä. Imma kleine Sack hetsisi kha un het si rüsgholt: "Do luagä, dis Johr war a guats Johr, brüchenr a Schdang? Wea groß derf si si?" A mittleri hemmr meischdens gnumme, nit zgroß, nit zglei, hed nit viel koscht, un freair het jedr sini Meerrettigschdang im Kellr kha.

"Willsch di nit ufwärmä, Marie, Hab no Kaffee ufem Herd?" 

"Dü nai, muas no uf Ruascht, snägscht mol, Dank scheen un adiee."

Dann isch si wiedr uf ihr Wello gschdiege un widrgradelt, mit ihrem Säggli, bi Wind un Wettr.

A neddi Frai, rich isch si sichr nit wore, abr alli hen si kennt un si war immer un ibral gern gsehne.